مهرداد اسکویی، متولد  ۱۳۴۸ در تهران است، و فارغ‌التحصیل رشته کارگردانی سینما است.

اسکویی، فیلم ساز، تهیه کننده، پژوهشگر و عکاس موفقی است که اغلب آثار وی در جشنواره‌های معتبر ملی و بین‌المللی مورد توجه قرار گرفته و جوایز متعددی را کسب نموده است.

او تحصیلاتش را در دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر کامل کرد.

مهرداد اسکوئی، در سال ۲۰۱۰ موفق به کسب عنوان چهره فرهنگی سال جهان از سوی نهاد فرهنگی «پرنس کلاوس» هلند شد.

در سال ۲۰۱۳ فیلم مستند «آخرین روزهای زمستان» از ساخته‌های او بر پردهٔ سینماهای فرانسه اکران شد.

همچنین از اسکویی گفتگوهای مختلفی با شخصیت‌های سینمایی و هنری ایرانی و خارجی منتشر شده است.

اسکویی در بیش از صد جشنوارهٔ معتبر فیلم و عکس عضو گروه داوری بوده است. او همچنین به عنوان سفیر فرهنگی بخش انسان دوستانه سازمان ملل متحد (UCHA) فعالیت می‌کند.

 وی تاکنون ۱۵ فیلم کارگردانی کرده و با بیش از ۴۳۰ حضور ملی و بین‌المللی و کسب بیش از ۱۰۰ جایزه معتبر یکی از شخصیت‌های برجسته مستندسازی ایران محسوب می‌شود. فیلم‌های اسکویی در جشنواره‌ها و مراکز دانشگاهی بیش از ۵۰ کشور جهان به نمایش درآمده و مورد نقد و بررسی قرار گرفته شده است.

مهرداد اسکویی فعالیت‌هایش را در نوجوانی با بازیگری تئاتر در شهر بندر انزلی شروع کرد. در این شهر یک کانون فیلم تأسیس شد که از جمله فعالیت‌های این کانون دعوت از فیلم سازانی چون کیانوش عیاری ، امیر نادری و عباس کیارستمی بود تا با حضور و نمایش آثار کوتاه و بلند و مستند خود با علاقه‌مندان گفتگو کنند. اسکویی در آن میان با کنجکاوی پای تماشای این آثار می‌نشست و به عنوان کوچکترین عضو کانون فعالیت می‌کرد. وی اولین فیلم کوتاهش به نام «تولدی دیگر» را در سن ۱۸سالگی با هزینهٔ خود و با فروش کتابهایش ساخت. این فیلم دربارهٔ زندگی یک خانوادهٔ ماهیگیر بود.

 اسکویی در کمپ استعدادهای جوان جشنواره برلین، آکادمی هنرهای زیبای آلمان، آکادمی جشنواره مستند آمستردام هلند و کشورهای فرانسه، انگلستان، لهستان، سوئیس، امارات و ایران زیر نظر اساتیدی چون آلبرت مایرلز، فردریک وایزمن، ریچارد لیکاک، د. ا پنه بیکر، راس مک ال وی، هدی هانیگمان، نیک برومفیلد، کیم لانگنیتو، ویکتور کوزاکوفسکی، ویم وندرس، آنتونی مینگلا، یمانه دمیسی، مانوئلا مایگوشگا، لئونارد رتل هلمریش و والتر مرچ به گذراندن دوره‌های آموزشی مختلف پرداخته است.

 اسکویی جوایز معتبری از جمله تندیس جشنوارهٔ ایدفا هلند، جایزه بزرگ هیئت داوران از نوزدهمین دوره جشنواره «فول‌فریم»، آمریکا، جایزه عفو بین‌الملل سال ۲۰۱۶ جشنواره برلین و تندیس بهترین فیلم جشنوارهٔ هات داکس کانادا، تندیس اژدهای طلایی بهترین فیلم جشنوارهٔ کراکف لهستان، جایزهٔ بهترین فیلم مستند جشنوارهٔ مونیخ آلمان، جایزهٔ بزرگ جشنوارهٔ مستند مونترال کانادا، جایزهٔ ویژهٔ جشنوارهٔ مدیاویو مجارستان، جایزهٔ جشنوارهٔ اسگل فرانسه، جایزهٔ بزرگ جشنوارهٔ مارماداک ایتالیا، جایزهٔ بزرگ جشنوارهٔ آوری فرانسه، جایزهٔ بهترین فیلم مستند جشنوارهٔ ولادرو مکزیک را به دست آورده‌است.

فیلم‌های مستند :

  • مستند «پا برهنه در پاییز» (۱۳۹۴)
  • مستند «رویاهای دم صبح» (۱۳۹۴)
  • مستند «آخرین روزهای زمستان» (۱۳۹۰)
  • مستند «روزهای بی تقویم» (۱۳۸۶)
  • مستند «دماغ به سبک ایرانی» (۱۳۸۴)
  • مستند «مریم جزیره هنگام» (۱۳۸۴)
  • مستند «آسیابهای بادی» (۱۳۸۴)
  • مستند «از پس برقع»(۱۳۸۳)
  • مستند «بیوه مرد» (۱۳۸۱)
  • مستند «رو به جایی دور» (۱۳۸۰)
  • مستند « زندگی همین است » (۱۳۸۰)
  • مستند «روژگیران» (کارگردانی مشترک با ابراهیم سعیدی، ۱۳۷۹)
  • مستند «خانه مادری‌ام مرداب» (۱۳۷۸)
  • مستند «ساوچی» (مشترک با رضا یزدانی)

فیلم‌های کوتاه داستانی :

دبستان حاجی باشی (۱۳۷۷)

از بهشتی که می‌آییم (۱۳۷۶)

مرز (۱۳۷۵)

در تاریخ او (۱۳۶۸)

تولدی دیگر(۱۳۶۷)

اسکویی و رسانه :

دربارهٔ اسکویی و فعالیت‌هایش بسیاری از رسانه‌های داخل و خارج ایران مقالات و تحلیلاتی نوشتند. روزنامه نیویورک تایمز یکی از جراید معتبر آمریکایی است که دربارهٔ اسکویی مقاله‌ای در تاریخ ۷ مه ۲۰۱۱ منتشر کرد.

 

زندانی شدن بزرگترین ترس برخی از نوجوانان ایرانی نیست. برای دختران زیر ۱۸ ساله‌ای، که به اتهام جرایمی اعم از جیب بری و قاچاق مواد مخدر و قتل در زندان هستند، زندگی در داخل ندامتگاه دشوار است. با این حال، با توجه به زمینه‌های مشکلاتشان، جهانی که پس از آزادی در انتظار آنهاست، می‌تواند حتی سخت‌تر باشد. پس از تعمق در بزهکاری نوجوانان پسر در فیلم‌های «همیشه برای آزادی دیر است» و «آخرین روزهای زمستان»، مهرداد اسکویی در مقام نویسنده و کارگردان توجه خود را به تجربه زنان از نظم و قانون در ایران جلب کرد. پس از صرف هفت سال وقت به دنبال مجوز فیلم برداری در یک مرکز اصلاح و تربیت به شدت محافظت شده در حومه تهران، مستندساز با سادگی و درک، کار خود را با تحسین انجام می‌دهد. فیلم عمدتن از مصاحبه دختران انتخاب شده رو به دوربین تشکیل شده است، مصاحبه‌ای که چشمان باز، قلب شکسته و در مصائب زنان به حاشیه رانده شده و به دام افتاده در فقر، پدرسالاری و زندان را در زندگی آنان به رخ می‌کشد. این فیلم جایزه عفو بین‌الملل فیلم در جشنواره فیلم برلین ۲۰۱۶ و جایزه چشم‌انداز واقعی در ۲۰۱۶ جشنواره فیلم True/False را کسب کرده است. شهرت مهرداد اسکویی به عنوان یکی از بهترین فیلمسازان مستند ایران فیلم به فیلم بیشتر می‌شود «هالیوود ریپورتر»

مستندساز ایرانی مهرداد اسکویی می‌گوید که هدف وی در فیلم سازی "نفوذ به روح مردم کشورش و زندگی روزمره آنها و درک آنچه آنها را هویت می‌بخشد و بیان این مساله در هنر " می‌باشد. سبک اسکویی به عنوان یک مستندساز همدلانه است. او با صدای قدرتمند خود از دختران سوال‌های کنکاش گرانه می‌پرسد: در مورد جرایم، زندگی و امیدهایشان. مهرداداسکویی از خاطره می‌پرسد" رویای تو چیست؟ " و خاطره پاسخ می‌دهد "رویایم این است که بمیرم!" پاسخ او تحت تأثیر افسردگی و مورد سوءاستفاده قرار گرفتن اوست. دختران توسط یک دیگر و با گفتن داستان‌های خود به اسکویی قدرت می‌گیرند. در حالی که یک دختر می‌گوید "از دیوارهای اینجا درد چکه می‌کند"، زندگی آنها در کنار یکدیگر آنها را به نوعی از شرایط بی رحمانه خارج محافظت می‌کند. در ادامه هنگامی کهخاطره در حال آزاد شدن است، اسکویی دوباره از او دربارهٔ رویایش می‌پرسد و این بار او می‌گوید که می‌خواهد زندگی کند! قدرت ترمیمی همسالان اش و تجربه مشترک با آن‌ها در خندیدن، موسیقی و اندوه او را نجات می‌دهد. حالا، حداقل اسکویی در مصاحبه‌هایش از شرایط بسیار مشکل تر دختران نوجوان نسبت به پسرها بعد از بازگشت به جامعه و پذیرفته شدن شان اشاره می‌کند. هنگامی که مهرداد اسکویی به تازگی جایزهٔ "چشم انداز واقعی"(به عنوان بهترین مستندساز سال ۲۰۱۶ جهان) را از جشنواره فیلم مستند ترو فالس آمریکا دریافت می‌کند، جایزه و فیلم خود را به دخترانی اهدا می‌کند که کسی تا کنون به آنها هدیه‌ای نداده است.

در فیلم رؤیاها به جای یک روایت خطی سنتی، این کودکان بزهکارند که مسئول جلو بردن فیلم هستند. اسکوئی به عمد با اعضای خانواده دختران و یا کارکنان زندان مصاحبه نمی‌کند که پیام فیلم دست نخورده بماند. این دختران هستند که روح خود را عیان ساخته و در مورد خطرات زندگی در خیابان حرف می‌زنند. آنها به اسکوئی «عمو مهرداد» گفته و نزدیکی آنها با کارگردان یک فیلم مستند نادر است.

رویاهای دم صبح نگاهی کاملاً باز و بدون هرنوع فیلتری به زندگی کودکان دختر بزهکار در ایران دارد. نگاهی که فمینیسم، مسائل اصلی مرتبط با آن و سوء استفاده و آزار نوجوانان را در مسیری که تند و تلخ و باورپذیر است به تصویر می‌کشد. از طریق صداقت و سادگی فیلم، اسکوئی امیدوار است که رویاهای دم صبح بازخوردی قدرتمند ارائه کند.

پرفورمنس آرت :

مهرداد اسکویی به‌دنبال کارگردانی روزهای بی‌تقویم، سال ۱۳۹۴ پرفرمنسی را هم بر پایه همان فیلم و به همان نام در گالری شیرین اجرا کرد. چهار پرفورمنس «روزهای بی‌تقویم» اثر مهرداد اسکویی، «اتاق دوم» اثر سروناز علم بیگی، «کمی بالاتر» کاری از لقمان خالدی و کاری دربارهٔ خودنگاری از عطیه عطارزاده پرفورمنس‌های حاضر در این رویداد بودند.پرفورمنس آرت پروسه خلق اثر هنری است در تعامل بین پرفورمر و مخاطب در زمان و مکانی واقعی

این هنرمند مستندساز دربارهٔ پرفورمنس خود توضیح داد: در این پرفورمنس فضایی را ایجاد کردیم که افراد بزرگسال تخیل کنند که چه جرم یا بزهی را در نوجوانی انجام داده‌اند که می‌توانست آنها را به کانون اصلاح و تربیت بکشاند. به این ترتیب در یک فضای مینی‌مال اما با استناد به واقعیت فضایی را طراحی کردیم که به شکل فضای کانون باشد، مخاطبان داوطلب وارد شده فرم پر کرده و لباس دریافت می‌کردند، قد و وزن آنها اندازه گرفته شده و در قرنطینه نگه‌داری می‌شدند، در نهایت به آنها اطلاع داده می‌شد که مستندسازی آمده است و آیا آنها تمایل دارند مصاحبه کنند یا خیر که معمولاً شرکت‌کنندگان تمایل به مصاحبه داشتند. اما آنچه مرا غافلگیر کرد و موجب شد تا پرفورمنس برایم تجربه‌ای منحصر به فرد باشد، بازخوردهای شرکت‌کنندگان بود. در همه این افراد رنجش‌ها و عصبیت‌هایی وجود داشت که می‌توانست آنها را به مجرم تبدیل کند.

 اسکویی افزود: من تاکنون با مخاطب در فاصله‌ای به این اندازه نزدیک مواجه نشده بودم و در اینجا هنگام مصاحبه مخاطبان در ۲۰ سانتی‌متری مکان مصاحبه ایستاده بودند که تجربه جالب توجهی بود.

تآلیف :

گیلان به روایت کارت پستال‌های تاریخی، به کوشش مهرداد اسکویی، نشر ایلیا، ۱۳۹۳، 1393

حتماً عکس دیگری هم هست: قطعه نویسی نویسندگان ایرانی برای کارت پستال ۶۶ نویسندهٔ مشهور جهان، به کوشش مهرداد اسکویی، نشر حرفهٔ هنرمند، 1392

یاد و نگاه:عکس‌های مهرداد اسکویی از چهره‌های هنر و فرهنگ معاصر ایران، تهران، انتشارات یساولی، ۱۳۷۹

هفت اقلیم ایران، تهران، انتشارات یساولی، ۱۳۷۷

ایران سرزمین مهر، تهران، انتشارات یساولی، ۱۳۷۵

گویندگی :

گویندگی کتاب صوتی "از اهالی امروز": منتخبی از اشعار سهراب سپهری، با آهنگسازی "رضا ناژفر"، انتشارات نوین کتاب گویا، تهران، 1393

گویندگی کتاب صوتی «جاناتان مرغ دریایی»، با آهنگسازی «مهدی زارع» ، انتشارات نوین کتاب گویا، تهران، ۱۳۹۳

بازیگری :

تئاتر «عروس دریا» به کارگردانی «سعید بهروزی»، تهران، ۱۳۷۰

تئاتر «سه بچه آهو» به کارگردانی «علیرضا عیسی پور»، بندرانزلی، ۱۳۶۶

تئاتر «سایه‌ها» به کارگردانی «علیرضا غاروریانی»، بندرانزلی، ۱۳۶۶

تئاتر «زمین» به کارگردانی «علیرضا عیسی پور»، بندرانزلی، ۱۳۶۶

تئاتر «دو راهی انتخاب» به کارگردانی «علیرضا غاروریانی»، بندرانزلی، ۱۳۶۵

تئاتر «خراب آباد» به کارگردانی «علیرضا غاروریانی»، بندرانزلی، ۱۳۶۵

تئاتر «آقا معلم»، به کارگردانی «علیرضا غاروریانی»، بندرانزلی، ۱۳۶۵

جوایز و افتخارات :

جایزه پارت لورلنتز از انجمن بین‌ المللی مستند (آی دی اِی)، لس آنجلس، امریکا، ۲۰۱۶،(رویاهای دم صبح)

جایزه بهترین فیلم مستند بلند از دهمین دورهٔ جشنواره سینمایی آسیا-پاسیفیک(اپسا)، بریزبن، استرالیا، ۲۰۱۶،(رویاهای دم صبح)

جایزه بهترین فیلم از دوازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم «Move It»، درسدن، آلمان، ۲۰۱۶،(رویاهای دم صبح)

جایزه بهترین فیلم با موضوع جوانان و جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران، جشنواره بین‌المللی «اکس گرواند»، ویسبادن، آلمان، ۲۰۱۶، (رویاهای دم صبح)

جایزه «اسمارت‌بی» (SMartBe)از دهمین دوره جشنواره فیلم لیبرته، بخش بین‌الملل، بروکسل، بلژیک، ۲۰ تا ۲۹ اکتبر، (رویاهای دم صبح)

جایزه بهترین فیلم از نگاه داوران جوان از سی‌ویکمین جشنواره فیلم‌های مستقل «اوزنابروک»، آلمان، ۱۹ تا ۲۳ اکتبر ۲۰۱۶(رویاهای دم صبح)

جایزه بهترین مستند بلند از شصتمین جشنواره بین‌المللی فیلم لندن، لندن، انگلستان، ۵ تا ۱۶ اکتبر (رویاهای دم صبح)

جایزه بهترین فیلم مستند بلند از بیست و ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم؛ پیامی به بشریت، سن پترزبورگ، روسیه، سپتامبر ۲۰۱۶(رویاهای دم صبح)

کاندیدای بهترین فیلم مستند در جشنواره منتقدین و نویسندگان سینمایی ایران، شهریور ۱۳۹۵، تهران، ایران (رویاهای دم صبح)

جایزه ویژه هیئت داوران بخش حقوق بشر در جشنواره فیلم داکیوفست کوزوو، پریزرن، کوزوو، ۵ تا ۱۳ آگوست، ۲۰۱۶(رویاهای دم صبح)

جایزه ویژه هیئت داوران و جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در جشنواره بین‌المللی فیلم کارگردانان جدید، فیلم‌های جدید، اسپینیو، پرتغال، ۲۰ تا ۲۷ ژوئن، ۲۰۱۶ (رویاهای دم صبح)

جایزه ویژه هیئت داوران جوان در چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان ورشو، ورشو، لهستان، ۱ تا ۱۲ ژوئن، ۲۰۱۶(رویاهای دم صبح)

برنده تندیس و جایزه بزرگ، برنده جایزه ویژه جشنواره برای توجه دادن و شناساندن حقوق زنان، جایزه بهترین فیلمبرداری برای محمد حدادی در سیزدهمین دوره جشنواره فیلم مستند کرونوگراف، گیشناو، مولداوی، ۱۲ تا ۱۸ می، ۲۰۱۶(رویاهای دم صبح)

کاندیدای بهترین فیلم مستند در سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند داک فست، مونیخ، المان، ۵ تا ۱۵ می، ۲۰۱۶،(رویاهای دم صبح)

کاندیدای بهترین فیلم مستند و بهترین خلاقیت هنری و فنی (محمد حدادی) در سی و چهارمین جشنواره ملی فیلم فجر، تهران، ایران، ۲۰۱۶(رویاهای دم صبح)

سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی فیلم مستند در سی و چهارمین جشنواره ملی فیلم فجر، تهران، ایران، ۲۰۱۶ (رویاهای دم صبح)

جایزه بزرگ هیئت داوران و جایزه بهترین فیلم الهام بخش در نوزدهمین جشنواره «فول‌فریم»، دورهام، آمریکا، ۷ تا ۱۰ آوریل، ۲۰۱۶(رویاهای دم صبح)

جایزه ترو ویژن اوارد (بهترین مستندساز سال جهان) در سیزدهمین جشنواره بین‌المللی «True/False» آمریکا، ۲۰۱۶* آمریکا، ۳ تا ۶ مارچ، ۲۰۱۶،(رویاهای دم صبح)

جایزه عفو بین‌الملل در شصت و ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین، بخش مسابقه نسل نو، آلمان۲۰۱۶، ۱۱ تا ۲۱ فوریه، آلمان، (رویاهای دم صبح)

کاندیدای بهترین تدوین (امیر ادیب پرور)، بهترین صدابرداری (پارسا کریمی) و بهترین صداگذاری (حسین مهدوی)، و بهترین فیلم مستند در نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند سینما حقیقت، بخش مسابقه ملی، تهران، ایران، ۱۳۹۴،(رویاهای دم صبح)

جایزه بهترین کارگردانی (مهرداد اسکویی)، جایزه بهترین تصویر برداری (محمد حدادی) و جایزه بهترین موسیقی (افشین عزیزی) در نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند سینما حقیقت، بخش مسابقه ملی، تهران، ایران، ۱۳۹۴،(رویاهای دم صبح)

جایزه ویژه هیئت داوران از بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم Traces de vies، کلرمونت فران، فرانسه، ۲۰۱۲،(آخرین روزهای زمستان)

جایزه ویژه هیئت داوران از بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم Traces de vies، کلرمونت فران، فرانسه، ۲۰۱۲،(آخرین روزهای زمستان)

جایزه بهترین فیلم مستند در بخش داوری جوان از دوازدهمین جشنواره فیلم مستند Escales، لاروشل، فرانسه، ۲۰۱۲(آخرین روزهای زمستان)

جایزه بهترین فیلم مستند (GOLDEN FIFOG)از هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های شرقی، ژنو، سوئیس، ۲۰۱۲،(آخرین روزهای زمستان)

جایزه بهترین فیلم مستند در بخش Doc U Award از بیست و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند آمستردام(IDFA)، هلند، ۲۰۱۱،(آخرین روزهای زمستان)

جایزه چهره فرهنگی سال جهان برای توسعه فرهنگ بومی، نهاد فرهنگی پرنس کلاوس ،۲۰۱۰، آمستردام، هلند

جایزه ویژه هیئت داوران از ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند Planet Doc، ورشو، لهستان، ۲۰۰۹،(روزهای بی تقویم)

جایزه ویژه هیئت داوران از جشنواره بین‌المللی Med Film ایتالیا، رم، ایتالیا، ۲۰۰۸،(روزهای بی تقویم)

کاندیدای بهترین فیلم مستند در بخش Jhon Grierson Award از جشنواره بین‌المللی فیلم مستند SHEFFIELD، انگلستان، ۲۰۰۸،(روزهای بی تقویم)

جایزه بهترین فیلم مستند میان مدت از جشنواره بین‌المللی فیلم مستند HOT Docs، تورنتو، کانادا، ۲۰۰۸،(روزهای بی تقویم)

جایزه دوم بهترین فیلم مستند از جشنواره بین‌المللی فیلم TRI-CONTINENTAL، دهلی نو، هند، ۲۰۰۸،(روزهای بی تقویم)

کاندیدای بهترین فیلم مستند میان مدت از هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند WATCH Docs، ورشو، لهستان، ۲۰۰۷،(روزهای بی تقویم)

جایزه ویژه هیئت داوران از سومین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند کنتاکت اکراین، کیف، اکراین، ۲۰۰۷،(روزهای بی تقویم)

جایزه بزرگ هیئت داوران از نخستین جشنواره بین‌المللی حقوق بشر، مونترال، کانادا، ۲۰۰۶،(از پس برقع)

جایزه ویژه هیئت داوران از جشنواره بین‌المللی MEDIA WAVE، مجارستان، ۲۰۰۶،(از پس برقع)

جایزه بزرگ اژدهای طلایی از جشنواره بین‌المللی فیلم CRACWO، کراکو، لهستان، ۲۰۰۵،(از پس برقع)

کاندیدای بهترین فیلم مستند بخش Doc u Award از هجدهمین جشنواره فیلم مستند آمستردام، ۲۰۰۵،(دماغ به سبک ایرانی)

جایزه دوم بهترین فیلم مستند از جشنواره بین‌المللی فیلم VOLADERO، مکزیک، ۲۰۰۴،(روژگیران)

جایزه بهترین فیلم مستند از جشنواره بین‌المللی فیلم ZIFF، ونکوور، کانادا، ۲۰۰۴،(خانه مادری ام مرداب)

جایزه نخست فیلم مستند از جشنواره بین‌المللی فیلم VOLADERO، مکزیک، ۲۰۰۳،(رو به جایی دور)

جایزه خرس نقره‌ای از جشنواره فیلم EBENSEE، اتریش، ۲۰۰۳،(روژگیران)

جایزه بزرگ هیئت داوران از جشنواره بین‌المللی فیلم EVERY، فرانسه، ۲۰۰۳،(خانه مادری ام مرداب)

جایزه خرس نقره‌ای از جشنواره فیلم EBENSEE، اتریش، ۲۰۰۲،(رو به جایی دور)

جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران از جشنواره بین‌المللی فیلم MAREMMA doc، ایتالیا، ۲۰۰۰،(خانه مادری ام مرداب)

جایزه بزرگ هیئت داوران از جشنواره بین‌المللی فیلم MAREMMA doc، ایتالیا، ۲۰۰۰،(خانه مادری ام مرداب)

جایزه خرس نقره‌ای از جشنواره بین‌المللی فیلم EBENSEE، اتریش، ۲۰۰۰،(خانه مادری ام مرداب)

تندیس طلای بخش بین‌الملل از جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه سینمای جوانان ایران، تهران، ۲۰۰۰،(روژگیران)

دیپلم افتخار از هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه WARSAW، ورشو، لهستان، ۱۹۹۹،(از بهشتی که می آئیم)

جایزه بهترین عکس از جشنواره بین‌المللی فرهنگی-تربیتی یونسکو، ژاپن، ۱۹۹۵،(با هم برای همیشه)

لوح افتخار سنت گالن از جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه UNICA، سنت گال، سوئیس، ۱۹۹۲،(در تاریخ او)

دیپلم افتخار از جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه CIAFF، کانادا، ۱۹۹۱،(در تاریخ او)

دیپلم افتخار از بیست و نهمین جشنواره فیلم رشد 1378 برای مستند دبستان حاجی باشی

جایزه بهترین کارگردانی از سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر 1394 برای مستند رویاهای دم صبح

اسکویی در سال ۲۰۱۶ عنوان بهترین فیلمساز مستند سال ۲۰۱۶ جهان از جشنواره (تروفالس) آمریکا را از آن خود کرد. در سال ۱۳۸۹ انجمن مستندسازان سینمای ایران جایزه بزرگداشت خود را در جشن خانه سینما، به پاس یک عمر فعالیت مستندسازی به مهرداد اسکویی اهدا کرد. در بهمن ماه ۱۳۹۳ ادارهٔ فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گیلان از وی به پاس سال‌ها پژوهش اسنادی و میدانی پیرامون تاریخ عکاسی گیلان تجلیل به عمل آورد.

حضور در جشنواره :

  

 

فعالیتهای اجتماعی :

  • داوری بسیاری از جشنواره‌های معتبر در زمینه فیلم و عکس، عضویت در گروه تخصصی فیلم مستند «فرهنگستان هنر»، عضویت در هیئت مؤسس «انجمن فیلم کوتاه ایران»، «انجمن مستندسازان ایران»، «انجمن ملی عکاسان ایران»، «انجمن عکاسان مطبوعات»، «انجمن مستندسازان اروپا(EDN)» و «انجمن مستندسازان جهان(IDA)» و تدریس فیلمسازی مستند در شهرهای مختلف ایران و مؤسسه فرهنگی هنری کارنامه تهران از دیگر فعالیت‌های اسکویی است.
  • اسکویی از اسفندماه ۱۳۸۵ تا اسفندماه ۱۳۸۹ برای مدت دو دوره دوساله عضویت کمیته تخصصی سینمای مستند فرهنگستان هنر ایران را عهده دار بود.
  •  وی جزو هیئت مؤسس «مؤسسه انسان‌شناسی و فرهنگ» و مشاور ارشد دو گروه فیلم مستند و عکس مستند در این سایت است.

 

 

   اطلاعات این صفحه را بروزرسانی کنید.

      بروزرسانی فیلمبا